به؛ عناصر تشکیل دهنده و ویتامین ها

در ۱۰۰ گرم ميوه به مواد مغذی و آب به مقدار زير وجود دارد :
آب ۸۳ گرم
مواد قندي ۱۰ گرم
مواد نشاسته اي ۵ گرم
كلسيم ۱۰ ميلي گرم
فسفر ۱۷ ميلي گرم
آهن ۰/۸ ميلي گرم
پتاسيم ۱۹۵ ميلي گرم
سديم ۵ ميلي گرم
ويتامين آ ۴۰ واحد
ويتامين ث ۱۵ ميلي گرم
ويتامين ب ۱ ۰/۰۲ ميلي گرم
ويتامين ب ۲ ۰/۰۳ ميلي گرم
ويتامين ب ۳ ۰/۲ ميلي گرم

این میوه به دلیل داشتن ترکیبی به نام «پکتین» که از کربوهیدرات‌های پیچیده است، خواص دارویی بسیاری دارد که در ادامه به ذکر آن می پردازیم. از نظر طب سنتی طبیعت"به شيرين"، كمی گرم و تر و طبیعت"به ترش"، سرد و خشك است. "روغن به" سرد، تر و قابض و "به دانه" سرد و تر است.

خواص درمانی ميوه به

خواص ضد التهابی
این میوه سرشار از ویتامین C است که برای افزایش سطح ایمنی بدن و همچنین در درمان بیماری های التهابی بسیار موثراست. همچنین به دارای خواص ضد آلرژی است و برای افراد مبتلا به آلرژی مفید می باشد.
جهت جلوگیری از التهاب پلک و استراحت چشمان خسته، چند قاچ به تازه را روی محل درد قرار دهید.

مناسب برای کاهش وزن
این میوه سرشار از فیبر بوده و در عین حال کالری بسیار کمی دارد. بنابر این در رژیم لاغری بسیار موثر می باشد. اگر شما قصد افزایش وزن دارید، میوه به را مصرف نکنید.

خواص “به” برای معده
فنول موجود در “به”در تسکین زخم معده موثر است. همچنین آب این میوه برای افراد مبتلا به زخم معده می تواند التیام بخش باشد.

پیشگیری از سرطان و روند پیری
میوه به، به دلیل وجود ترکیبات پلی فنل در آن، دارای خواص آنتی اکسیدانی شگفت انگیزی است. این آنتی اکسیدان ها در مبارزه با رادیکال های آزاد بدن و همچنین کند کردن روند پیری و پیشگیری از بیماری های قلبی و عروقی بسیار موثر هستند.

ضد ویروس
این میوه سرشار از خواص ضد ویروسی است. فنول موجود در “به” یک ضد آنفولانزای قوی است و می تواند در پیشگیری از ابتلا به برخی بیماری های ویروسی موثر باشد.

کاهش کلسترول و فشار خون
"به" به دلیل دارا بودن پتاسیم، باعث کاهش فشار خون می شود. همچنین میزان کلسترول بد خون ال- دی ال را پایین آورده و به دلیل دارا بودن ویتامین ث، در حفظ سلامت قلب موثر است.

از دیگر فواید به می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ادرار آور است.
نرم كننده سينه است.
قابض است.
اثرات مثبت بر ذهن داشته و افسردگی ناشی از سردردها را از بین می برد.
از بین برنده بوی بد دهان است.
خونريزي را بند مي آرود.
به ترش مسهل است.
به ترش براي تنگي نفس مفيد است.
به ترش استفراغ را بند مي آورد.
اسهال هاي ساده و اسهال خوني را درمان مي كند.
به بهترين و مفيد ترين ميوه براي مسلولين است.
خونريزي از رحم را متوقف مي كند.
اثر مفيد روي درد بواسير دارد.
براي هضم غذا مفيد است.
مصرف منظم و مداوم این میوه در درمان افرادی که مبتلا به بیماری های کبد و چشم هستند موثر است.

خواص آب به
جلوگیری از خونریزی.
جلوگیری از حالت تهوع و استفراغ غیر ارادی.
سردرد را برطرف می کند.
از بین برنده تشنگی است.

خواص به دانه

داخل میوه‌ی «به» دانه‌هایی به رنگ قهوه‌ای یا قهوه‌ای تیره وجود دارد. این دانه‌ها منبع بسیار خوبی از موسیلاژ (لعاب) هستند و حدود ۲۰ تا ۲۲ درصد وزن دانه را لعاب روی آن تشکیل می‌دهد.

علاوه بر گوشت به، دانه آن نيز اثر شفابخشي براي التهاب‌هاي دستگاه گوارش و مخاط‌ها، سرفه‌هاي خشك، سينه درد، تب و گرفتگي صدا دارد. در ادامه، چگونگی طرز استفاده از دانه های به و خواص درمانی آن مطرح خواهد شد.

طرز استفاده از به دانه
برای مصرف "به دانه "می‌توانید یک قاشق چای‌خوری از دانه‌های آن را کمی در آب خیس و سپس استفاده کنید.
همچنین می‌توانید چند «دانه به» روی زبان قرار دهید و لعاب آن را ظرف چند دقیقه بمکید.

طرز تهیه جوشانده‌ " به دانه "
مقدار۳۰ گرم "به دانه" را در یک لیتر آب جوش ریخته و آن‌قدر بجوشانید تا به صورت ژله در آید.

خواص دانه های به یا "به دانه"
دانه‌های "به" به دلیل وجود لعاب، در رفع التهابات مخاط‌ ها، سرفه و گرفتگی صدا نقش بسزایی دارند. به علاوه، آن‌ها در مصارف صنعتی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند به طوری که از لعاب این دانه در محصولات آرایشی و مجعد کردن موها استفاده می‌شود. البته یکی دیگر از موارد مصرف لعاب دانه «به» آهار دادن پارچه‌های گران‌قیمت است.

"به دانه" دارای خواص ضدباکتریایی قوی است. می توانید از آن برای رفع بوی بد دهان، و آفت های دهان استفاده کنید.
لعاب "به دانه" به درمان سوختگی کمک می کند و می توانید آن را روی جای سوختگی بمالید.
لعاب موجود در "به دانه" به رفع گلو درد و سرفه های خشک کمک می کند.
مصرف لعال "به دانه" احتمال ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش می دهد. "به دانه" حاوی پکتین است که کلسترول خون را پایین می آورد، به استحکام بیشتر رگ ها و جلوگیری از تصلب شراین کمک می کند و می تواند فشار خون را کاهش دهد.
لعاب "به دانه" خاصیت دیگری هم دارد و آن مبارزه با سرطان است. سرطان معمولاً در اثر فعالیت رایکال های آزاد به وجود می آید. به دانه حاوی آنتی اکسیدان های خاصی است که با این رادیکال های آزاد سرطان زا مقابله می کنند.
ضد تب است.
اسهال خوني و ساده را درمان مي كند.
براي درمان تورم هاي داخلي بدن مفيد است.
براي التيام ترك پوست دست و بدن ، نوك پستان ، لب و بواسير لعاب به دانه را روي موضع بماليد.
براي درمان خشكي زبان و دهان مفيد است.
آفتاب زدگي را با ماليدن لعاب به دانه بر روي پوست درمان كنيد .

نکته: دانه‌ی به را هرگز نجوید!!
توجه داشته باشید که دانه «به» را باید فقط به طریقی که گفته شد، مصرف کرد و هرگز نباید آن را به صورت له‌شده یا خردشده، جوشاند و خورد، زیرا با این کار، موادی به نام آمیگدالین در «دانه به» تجزیه (هیدرولیز) می‌شوند و اسید سیانیوریک تولید می‌کنند که اسیدی خطرناک است. با مکیدن یا خوردن دانه به، لعاب از روی آن جدا و دانه بدون هیچ تغییری دفع می‌شود. در این صورت خطر تولید اسید سیانیوریک وجود ندارد، اسید سیانیوریک فقط با له یا خرد شدن دانه در محیط معده تولید می‌شود.

خواص دم كرده گل و شكوفه به
مقدار ۳۰ گرم گل به را در يك ليتر آبجوش ريخته و بمدت پنج دقيقه بگذاريد تا دم بكشد.
سردرد را برطرف مي كند.
مقوي معده است.
سينه را صاف و تقويت مي كند.
سرفه كودكان را برطرف مي سازد.
براي درمان بي خوابي دم كرده گل "به" را با آب بهار نارنج مخلوط كرده و قبل از رفتن به رختخواب بنوشيد.

خواص روغن به
برای تهیه روغن "به"، آن را تكه تكه كرده و بپزيد. سپس آب آنرا بگيريد و با دو برابر وزن آن روغن زيتون مخلوط كرده و آنقدر بجوشانيد تا تمام آب آن بخار شود و فقط روغن باقي بماند. البته دقت كنيد كه روغن نسوزد.
براي برطرف كردن زنگ زدن در گوش مفيد است.
سرگيجه را برطرف مي كند.
براي مداواي زخم هاي دهان مفيد است.
خونريزي ريوي را درمان مي كند.
اسهال مزمن را برطرف مي كند.
دوست كبد است و سموم كبد را رفع مي كند.
زخم روده ها را درمان مي كند.

خواص برگ وشاخه های به
جوشانده برگ درخت "به" ورم چشم را مداوا مي كند. ۳۰گرم برگ درخت به را در يك ليتر آبجوش ريخته و مدت چند دقيقه بجوشانيد.
زخم ها را با جوشانده برگ به بشویيد.
قابض است.
ضماد برگ درخت "به" براي ورم چشم مفيد است.

مضرات

خوردن به بصورت خام خوب نيست و مضر مي باشد زيرا به خام رگهاي بدن را مسدود مي سازد و چون گرم است براي كسانيكه گرم مزاجند خوب نيست.

دانستنیهای جالب بیشتر در مورد "به"

سرزمین میوه "به" با نام انگلیسی Quinceو نام علمی Cydonia ، بین دریای خزر و دریای سیاه است، جایی که رشته کوه های کاکاسس (Caucasus) ، شمال ترکیه را به ایران پیوند می دهد.

بیشتر از ۴۰۰۰ سال است که درخت به، در آسیا و مدیترانه می روید. درخت به، برای رویش به دمای کمتر از ۷ درجه سانتیگراد احتیاج دارد. در بهار گل های درخت به درمی آیند که رنگ صورتی یا سفید هستند و داراي پنج گلبرگ مي باشند. این میوه که از خانواده گلسرخیان است، جزو خانواده گلابی و سیب می باشد. ظاهر میوه به، شبیه سیب زرد یا گلابی است و در سطح آن پوشيده از كرك بوده و طعم آن شيرين و يا كمي ترش است.

در ایران، این درخت به بیشتر در شمال کشور یافت می شود. این میوه مانند بسیاری از میوه های درختی غنی از ویتامینهای آ، ب، ث، فیبر و همچنین مواد معدنی مثل پتاسیم، مس، سلنیوم، روی و فسفر، کلسیم، آهن و منیزیم است.

"به "را فقط به رنگ زرد روشن تهيه كنيد، زيرا نوع سبز آن مانند بسياري ديگر از ميوه‌ها نرسيده و خيلي سفت است. البته درصورتي كه در ميان به‌هاي خريداري‌شده، تعدادي سبزرنگ وجود دارد، آنها را چند روز در دماي اتاق قرار دهيد تا رسيده شوند. مزه و طعم میوه به، شبیه سیب است. میوه به کمی خشک، سفت، ترش و شیرین می باشد. میوه به همانند سیب، در حین پختن پکتین تولید می کند. پکتین باعث سفت شدن به می شود.

زمانی که چینی ها دارچین و ریواس را و هندی ها نارگیل را برای تجارت می بردند، ایرانی ها (به خصوص اصفهانی ها) به، سیب و زعفران را به کشورهای دیگر می بردند. در کشورهای خاورمیانه میوه به، یک غذای معمول بود که هم به صورت خام و هم به صورت پخته خورده می شد.

حال اگر می خواهید میوه به رسیده را چند روز نگه دارید، آن را در یخچال قرار دهید، ولی به را کنار سیب یا گلابی نگذارید، زیرا ممکن است بوی خوش آن بر روی میوه های دیگر اثر بگذارد.

میوه به را به صورت آبپز و بخارپز تهیه کرده و به عنوان غذا یا دسر مصرف می کنند.

عقاید مردم دنیا در مورد میوه به
در زمان قدیم، زنان دانه به را می کوبیدند و در مقداری آب خیس می کردند و از لعاب به دست آمده ی آن، برای لوله کردن مو و صاف نگه داشتن آن استفاده می نمودند.

در یونان، افراد به عنوان تشریفات ازدواج، از میوه به استفاده می کردند. آنها میوه به را به طرف ارابه عروس و داماد پرت می کردند. آنها بر این عقیده بودند که میوه به نشانه ای از باروری است و آن را به الهه عشق خود تقدیم می کردند.

در روم یکی از طبیعی دان ها، میوه به را با نام های سیب طلایی، سیب گنجشکی و همینطور سیب مست خوانده بود.

یک نظریه در مورد به این بود که اگر زنان باردار میوه به را زیاد بخورند، بچه آنها نابغه خواهد شد.

به علت آنکه میوه به دارای خاصیت اسیدی است، در کشورهایی مثل آلمان و آفریقای جنوبی که غذاهای چرب بیشتر می خورند، شناخته شده است.

اروپایی ها بر این باورند که میوه به، به هضم گوشت کمک می کند، به همین دلیل با گوشت های چرب، به سرو می شود.