گوجه سبز (آلوچه)؛ مواد تشکیل دهنده و ویتامین ها

گوجه سبز منبع کربوهیدرات است. کم چربی و کم کالری است. منبع غنی ویتامین های آ، ب، ث و کلسیم، منیزیم، آهن،پتاسیم و فیبر است. گوجه سبز سدیم و کلسترول ندارد. به علاوه هر صد گرم گوجه سبز ۳۰ کيلوکالري انرژي دارد. این میوه غنی از اسید مالیک و اسید سیتریک است.

ارزش غذایی ۱۰۰ گرم گوجه سبز
انرژی ۴۶ کیلو کالری
کربوهیدرات ها ۱۱/۴ گرم
فند ها ۹/۹ گرم
فیبر غذایی ۱/۴ گرم
چربی ۰/۲۸ گرم
پروتئین ۰/۷۰ گرم
ویتامین آ ۳۴۵ واحد بین المللی
ویتامین ث ۹/۵ میلی گرم
فسفر ۱۶ میلی گرم
پتاسیم ۱۵۷ میلی گرم
با مصرف ۱۰۰گرم گوجه سبز، ۵ درصد ویتامین آ، ۲/۱ درصد ویتامینB۱ (تیامین)، ۱/۹ درصد ویتامینB۲ (ریبوفلاوین )، ۲/۸ درصد نیاسین، ۱۳ درصد ویتامین ث، ۱/۵ درصد کلسیم، ۲/۲ درصد فسفر، ۵ درصد آهن و ۳/۶ درصد پتاسیم مورد نیاز در روز تامین می‌شود.

فواید و خواص گوجه سبز (آلوچه)

تقویت سیستم ایمنی بدن
گوجه سبز غنی از مواد مغذی با قابلیت آنتی اکسیدانی است و بدن را در مقابل عوامل عفونی مقاوم کرده و با التهاب و رادیکال های آزاد مخرب مقابله می کند و از این رو موجب تقویت سیستم ایمنی می شود.

کاهش استرس و افسردگی
ویتامین های گروه ب و ث باعث کاهش استرس و افسردگی می شود و سلامت اعصاب را به همراه می آورد. گوجه سبز غنی از پتاسیم و فلوراید است و در انقباض طبیعی عضله، فعالیت الکتریکی طبیعی در قلب و انتقال سریع تکانه های عصبی در بدن نیز تاثیر دارد.

اثرات ضد قارچ و باکتریایی
اسید بنزوئیک، ترکیبی است که خاصیت ضد میکروبی دارد. این ماده به طور طبیعی در گوجه سبز وجود دارد. همچنین، بعضی از تحقیقات بیانگر خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی این میوه هستند.
پختن برگ‌های درخت گوجه سبز در سرکه می‌تواند در درمان کرم‌های حلقوی موثر باشد. جوشانده ۲۵ تا ۳۰ گرم برگ درخت گوجه سبز، كشنده انگل‌هاي معده است و اين خاصيت در هسته گوجه سبز هم وجود دارد.
البته فراموش نكنيد برگ گوجه سبز نفاخ است و براي معده مضر است، مگر آن كه همراه با يك مسهل خورده شود.

فواید دیگر گوجه سبز
مصرف گوجه سبز برای بهبود طعم دهان مفید است.
از خواص دیگر این میوه، خاصیت مسهلی آن است و در درمان یبوست بکار می رود.
گوجه سبز رسوبات را از خون حذف کرده و عملکرد معده و روده را تنظیم می کند.
گوجه سبز باعث تعادل اسید و باز در جریان خون می‌شود، از این رو می‌تواند در درمان حالت اسیدی خون مفید باشد.
خشک شده گوجه سبز که دارای فیتونوترینت است، کارکرد آنتی اکسیدانی دارد و برای درمان اعصاب و کم خونی مفید است.
گوجه سبز سرشار از ویتامین ث است و در سلامت لثه ها و دندان ها نقش مهمی دارد.
این میوه اثرات قابل توجهی در جلوگیری از بیماری‌هایی مانند فشار خون بالا، چربی خون بالا، پیری سلول و سرطان دارد.
همچنین به دلیل وجود اسید اسکوربیک برای افراد مبتلا به نقرس، روماتیسم، تصلب شرایین توصیه می‌شود.
اين ميوه چون حاوي برخي ويتامين ها و نيز پيش ساز ويتامين آ است، براي کمک به درمان شب کوري و نيز رشد بدن (در صورت مصرف تمام مواد غذايي ديگري که مورد نياز کودکان هستند) مفيد است.
گوجه سبز ادرارآور است و عملکرد کلیه ها را تنظیم می کند.

مضرات گوچه سبز و موارد منع مصرف

این میوه که خوردن نوبر آن بسیار لذت بخش است، اسید زیادی دارد و مصرفش برای افرادی که اسید معده شان زیاد ترشح می شود، مناسب نیست.
طبع گوجه سبز سرد است و در کسانی که سرد مزاج هستند زیاده روی در خوردن آن می تواند مشکل ساز شود. زیاده روی در مصرف گوجه سبز موجب حالت تهوع و سردرد می شود.
گوجه سبز میوه نارسی است و کسانی که معده حساسی دارند با مصرف آن دچار سوء هاضمه می شوند.
توجه داشته باشید مصرف زیاده از حد گوجه سبز باعث نفخ معده می‌شود.
بهتر است کودکان زیر شش سال گوجه سبز نخورند یا والدین گوجه سبز را تا حدی بپزند و بعد به آنها بدهند تا هضم آن آسان تر شود.
مصرف زياد آن حالتي از حساسيت موقت را در دهان و دندان هاي مصرف کننده ايجاد مي کند.
مهم ترین مساله ای که در مورد گوجه سبز باید به آن توجه کرد این است که آن را سمپاشی می کنند و آلودگی بسیار فراوانی دارد. این میوه نیز آلودگی محیطی را به خود جذب می کند. در نتیجه هنگام شست وشو و مصرف آن باید دقت فراوان به خرج داد و همانند سبزی چندبار آن را شست. در غیر این صورت گوجه سبز به راحتی می تواند ناقل حصبه باشد. مسموميت هاي غذايي ناشي از باکتري هايي مثل باسيلوس سرئوس و استافيلوکوک اورئوس نيز از جمله بيماري هايي هستند که در اثر مصرف گوجه سبز آلوده ايجاد مي شوند.
گوجه سبز حاوی اگزالیک اسید است که به طور طبیعی در میوه ها و سبزی ها وجود دارد و می تواند کریستاله شود و گاهی سنگ های اگزالات در مجاری ادراری تشکیل دهد. بنابراین دریافت کافی آب به منظور بیرون دادن کافی ادرار لازم است و به افرادی که سنگ مجاری ادراری از نوع اگزالات دارند، توصیه می شود مقدار کمتری از این میوه را مصرف کنند.
هسته گوجه سبز کال، دارای ترکیب‌های سمی خطرناکی است و هرگز نباید آن‌ها را خورد.

دانستنیهای بیشتر در مورد گوجه سبز

گوجه سبز نام درختی است از تیره‌ی گل سرخیان که میوه‌ی آن کوچک و آبدار، دارای پوست نازک به رنگ سبز یا سرخ و یک هسته‌ سخت است. آلوچه نوع کوچکتر گوجه سبز و ترش تر از آن است.

بر پایه نوشته‌های قدیمی، نژاد این گیاه قدمت ۲۰۰۰ ساله دارد و چینی‌ها اولین کسانی بودند که به کشت آن اقدام کردند. گفته می‌شود که این گیاه از طریق سوریه یا ایران به یونان آورده شده‌ است.

درختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگ‌های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در می‌آیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوه‌ای و ظاهر نامطلوب میوهٔ گوجه سبز می‌شود.

این میوه به سرعت می‌رسد و مدت نگهداری آن در یخچال ۴ روز است. گوجه سبز به صورت تازه و پخته در خورشت‌ها مصرف می‌شود. این میوه غنی از ویتامین C،اسید مالیک و اسید سیتریک است.

آلو روی درخت و در برابر اشعه خورشید خشک می شود. اما امروزه آلو را تحت تاثیر لوله های هوای داغ خشک می کنند که این عمل سبب می شود محصولی یکدست حاصل شود. پوست آلو حاوی ماده ای است که حرکات روده را تنظیم می کند. اگر پوست آلو را بگیرید بسیاری از اثرات مهم این میوه از بین می رود. برای تهیه برگه آلو از آلوهایی که نرسیده ترند، استفاده می شود.

این میوه طعمی ترش دارد و سفت و ترد است و در میان ایرانیان اغلب با نمک به عنوان تنقلات مصرف می‌شود. درخت این میوه در بیشتر نواحی ایران بخصوص شمال غربی ایران تکثیر و برداشت می‌شود. گوجه سبز اصلاح شده از نوع بادامی در شهر سردرود از رونق زیادی برخوردار است.

به دليل طبيعت سرد گوجه سبز در برخي شهرهاي شمالي كشورمان اين ميوه را همراه با سبزي‌هاي كوهي كه خاصيت گرم دارند، مصرف مي‌كنند.